Zerrelerim yine serenatında hayatımın anlamı
Hani kimi zamanlar vardır gözyaşlarının alev olup yakdığı, öyle bir yakışki sanki volkanlar patlar her bir katresinden. Nereye dönse bakışları ondan başaksının ismi yazmaz-okumaz. Her okuyuşunda zikredişinde binler parçalara ayrılır bütün uzuvları ölür ölür…. :agl: Kalbi titrer ürkekçe, üşür buz parçası gibi düşer hayallerinin dibine, kaçmak ister bütün malayaniliklerden.
Sadece ellerinde yüreği ve içindeki seslerini duyurmak ister, hasbihal gerektir artık sevdiceği ile demlenmek gerekir.
Ne gecenin ne gündüzün ne yılların anlamı yoktur zaman bu zaman an bu andır artık. Bir bakışına, bir nazarına, nefesine, kelamına, salınışına vurgundur bu yürek demek geçer, feryadı basarcasına bırakma beni sensiz bu gurbet dünyada…
Ellerimi uzatsam düşüşlerimden çıkarırmısın kınalı kekliğim?
Senin hayalinin düşlerini solurken nefesimde varolup sende beni öldürürmüsün ay yüzlüm?
Varlığının sahilinde yürürken nurunun dalgasına alıp içinde çalkalayıp nahoşluklarımdan arındırır mısın nur-u dilaram?
Sana ulaşmak istiyorum nefs-i emmaremin, şeyatnın, insi şeytanların şerlerinden arınmama himmet eder misin ruhumun gıdası?
Gönlüm yine sahra çöllerinde izlerine hasret adımlar.
Sana öyle ihtiyacım varki ateşin suya hasreti gibi, yüreğim öyle hasretki bülbülün güle olan ihtiyacı gibi, zerrelerim yine serenatında hayatımın anlamı.
SAHRA
