Kör, topal, yarım yamalak hayatlar.

Kör, topal yarım yamalak hayatlar der insanların bir çoğu yaşamlarını tarif ederken. Hani maddi kazançlarının zayıf olduğu şöyle enine boyuna yan gelip yatamadıkları için. Belkide kendince haklıydılar kim istemez dört dörtlük bir hayatı?
Öyle ya hayata bir defa geldiler lüks yaşayanlardan onların ne eksikleri vardı?
Bir günyüzü görmedik şu yalan dünyadan nidaları dökülür dudaklarından. Bir offff çıkarki yüreklerinin derinlerinden duyanın vaaah vaah diyesi geliyor.
Ailemi huzur içinde yaşatamadım çocuklara güzel bir gelecek sağlayamadım.
Falan beylerin yatı katı var güllük gülistanlık hayatları bir elleri yağda bir elleri balda…
Bize bak yakamızın iki ucunu bir araya getiremedik böyleyece çekip gideceğiz şu yalan(cı) dünyadan.

Nasrettin hocanın sözü misali ” damdan düşen gelsin” yaşayanlar yaşadıklarıyla bilirler zorluklarını…
Ancak hayat sadece yemek içmek rahata kavuşmak için mi verildi diye düşünmeden de edemiyoruz.

Dünya hayatı oyun ve eğlenceden ibaret değilmiydi?
Yaratılışımızın gayesi nelerdi….?

Bizler halife makamındayken nasılda düştük kulluktan, ellerimizden suyun katreleri gibi dökülüverdi insanlığımız.

Oysa ne buyrulmuştu bizlere:
“Ben yere göğe sığmam. Bir mü’min kulumun kalbine sığarım.”

Neleri sığdırdık kalbimize, neleri çıkardık o iman cevheri olan hanemizden?

İnsanın en büyük nimeti yaratıcısını zikretmesidir iki cihanda da felaha ermesi için. Manevi gıdasını almayan doymayan bir ruh elbette aç kalır. Aç kalan ruh insanı sıkar tıpkı bir zerre misaline getirir. Hiçbir güzelliği göremez duyamaz sadece götümserliği hedef alır. Şikayetçi dırdırcı bir insan portresi çıkarır. Bütün hayatını zelil eder. Yüzünü yaratıcısına dönmeyen bir bedbaht daima sıkıntılara gark olmaya mahkum olur, kendine bir nevi zulm etmiş olur.

Zikirle hayat bulur bütün hücrelerimiz onu(c.c ) her anışımızda tadı damağımızda kalır bir daha bir daha der yüreğimiz.
Dünya ya ait bütün güzellikler ikram edilse nafile yaradanımızı bir defa dahi olsa anmanın yanında kocaman bir sıfır değerindedir. Nasılda mesrur olur letaifler asıl yaradılışlarının gayelerine ererler her zikredişlerinde yaratıcılarını.

İşte bu güzellikleri yaşamak için merdivenlerin basamakları gibi adım adım gidilir. Gecenin zulumatlı karanlığı misali nefsin ve şeytanın çelmelerine takılmadan ilerlemek lazım. Onlar pusudalar her zaman oyun hazırlığı içindeler.
Bizler ise çok aciziz dedik ya kör sağır yarım yamalak hayatlarımız var. Bize bu yolda önümüzde bir can yoldaşımız lazım düşeceğimiz zaman kaldıran görmediğimiz zaman görüp fener misali ışık tutan körlüğümüze, bir rehber olmalıki varlığı bize kuvvet vermeli yalnız değilim bu yolda dedirtmeli…
Dost lazım hakiki manada yardımcı olacak. Nerdesin dediğimde nefesinden daha yakınım himmetim her zaman üzerinde demeli, işte o dost öyle bir dostki acı çeken yalnızlığı hisseden ruhlara şifadır.