Ayın gözlerine hiç baktın mı?
Gökteki yıldızlar gibiydi dilinden dökülen sözler. Kiminde hicran kiminde huzur vardı. Belkide gecenin asil karanlığı sözlerini şaha kaldırıyordu. Bir masal gibiydi sema alemi. Sonu gelmeyen kervan misali dizmişti alınına yaldızlı yazılarını. Sırlı bir o kadarda açıktı okuyabilene…Kan kırmızısı donmuş hisler ne anlar boş bakmaktan başka.
Ayın gözlerine hiç baktın mı?
Gördün mü nur yıldızına olan kara sevdası nasılda alev alev yanar. Yandıkça başka bir alem olur.
Hani gül bahçesi vardı, içinde en narin bir gül dokunduğunda damla damla kanayan.
Yaralarını hiç gördün mü?
Ay ışığı düştü mü yarasına merhem niyetine.
Rüya alemi mi yoksa hakikate yolculuk muydu ayrılık türküsü.
Ey koca ruh üfleme vaktidir zevale doğru. Mahşere uyanır gibi uyansın zamanın akrebi ile yelkovanı
Masal alemine veda vaktidir şimdi
SAHRA
